Wat bouwde jij het liefste in de zandbak? Wie heeft er vroeger niet in de zandbak gespeeld? Eindeloos kastelen bouwen, modder maken, met een zeefje op zoek naar goud en ’s avonds met een borsteltje je nagels schrobben. Urenlang plezier maken in jouw eigen fantastische fantasie wereld.
Hoe vaak speel jij tegenwoordig nog? Maar dan bedoel ik écht spelen, in het zand, met poppen, blokken of auto’s? Okay, ik speel nog weleens mee met mijn kinderen. Maar dat telt toch niet helemaal, het echt spelen, volledig opgaan in hun wereld en het creëren van mijn eigen LEGO-rijk, gebeurt niet heel vaak. Gewoon te weinig.
Ik heb een echt poppenmoedertje in huis. Soms ga ik heel even zitten luistervinken en geniet ik (zonder dat ze het in de gaten heeft natuurlijk ;-)) mee met haar poppenspel. En hemel, ik hoor vaak mezelf praten. Dat is me soms toch een partijtje confronterend, alsof een coach letterlijk de confrontatie interventie toepast. Het verwerken van de gebeurtenissen en perikelen in haar dagelijkse leven, haar grootse glitterwensen, unicorn dromen en verjaardagsfeestje ideeën, worden allemaal verwerkt in het theekransje of schooltje spelen met de poppen. Haar miniatuurwereld, mede mogelijk gemaakt door haar fantasie. Bij tijd en wijle, naast een grote spiegel, ook traantje wegpinkend mooi!
We raken ons vermogen tot spelen, het loslaten en opgaan in een andere wereld, met de jaren kwijt. En dat is zo jammer. Door jezelf te laten gaan met poppetjes, miniaturen, glinsterdingen, dieren, en andere items, haal je de meest ontwarbare knoop in je hoofd uit elkaar. Met het neerzetten van jouw huidige situatie, toekomst, wensbeeld of wat je maar wil, maak je het visueel en tastbaar. Hoe fijn is het om een beetje houvast te hebben, een basis om te praten, uitleggen en te voelen.
In mijn blog “Verbonden” heb ik je verteld over wat plekken, mensen en sfeer met mij kunnen doen. Blauwprint en dan in het bijzonder eigenaresse Kim, is begin dit jaar aan mijn lijst “verbondjes” toegevoegd. Zij heeft mij in een fijne en open setting, laten ervaren hoe het is om weer te spelen. Met mijn handen in het zand, met mijn varkentje als mijn gidsdier en de steeds weer terugkerende vlaggetjes in mijn zandbak. Pijnlijk confronterend, tot tranen roerend en verhelderend vrolijk.
Met de inmiddels afgeronde Blikopener basistraining ben ik in staat om jou te begeleiden naar het weer opnieuw spelen. En je daardoor laten ervaren hoe het is om jezelf te laten zien wat er in jouw hoofd omgaat. Processen en valkuilen komen letterlijk in beeld. Welke symbool kies jij voor jezelf? De octopus, die heeft 8 mogelijkheden om alle ballen in de lucht te houden, maar raakt ook snel in de knoop. Of kies je voor de struisvogel, je weet wel die van die “kop in het-zand-theorie”. Welke kleur komt sterk naar voren in jouw bak en wat zegt dat? Ontdek jouw diepste wensen, die waar je niet over durfde te dromen? En is jouw zandbak de start van een nieuw begin?
Uitgeleerd ben ik naar mijn idee nooit. Daar is het allemaal ook veel te leuk voor. Er is nog zoveel te ontdekken. De komende maanden mag ik zelf de zandbak weer in, verdieping, uitbreiding van mijn kennis en …..nog meer spelen!
Zal ik voor jou binnenkort de zandbak, de kisten met speelgoed en 1001 spullen klaar zetten? Wat is jouw favoriete speelgoed? Wat wil jij neerzetten in jouw zandbak?
